Gmina Sławno leży we wschodniej części województwa zachodniopomorskiego, w powiecie sławieńskim.
Graniczy z gminami należącymi do woj. zachodniopomorskiego - od północy gmina Postomino, od północnego-zachodu gmina Darłowo, od południowego zachodu gmina Malechowo oraz z gminami należącymi do województwa pomorskiego - od południowego-wschodu gmina i miasto Kępice oraz gmina Kobylnica.
Miasto Sławno leżące w centrum gminy to siedziba Urzędu Gminy Sławno.
Gmina Sławno zajmuje obszar 284,39 km2, a wewnątrz gminy, na powierzchni 15,78 km2 położone jest miasto Sławno. Specyficzne położenie sprawia, że gmina Sławno jest rejonem bezpośredniego ciążenia miasta Sławno, stanowiącego ośrodek miejski, liczący ok. 14 tys. mieszkańców.
Przez obszar przebiegają ważne szlaki komunikacyjne o znaczeniu międzynarodowym - linia kolejowa Szczecin-Gdańsk oraz droga krajowa nr 6. Położenie na trasie dróg tranzytowych korzystnie wpływa na dostępność komunikacyjną w bezpośredniej relacji Szczecin-Gdańsk.
Obszar gminy
284,39 km2, tj. 3,8 % pow. województwa.
Mieszkańcy gminy
8.638 osób (wg danych na dzień 31 grudnia 2020 r.)
Odległości
Sławno-Koszalin - 40 km
Sławno-Słupsk - 27 km
Powierzchnia użytków rolnych
14 388 ha (ok. 50,6% obszaru gminy)
Powierzchnia lasów
11 321 ha (ok. 39,81% obszaru gminy)
Wody powierzchniowe
2% obszaru gminy
W znaczeniu geograficznym teren gminy rozplanowany jest na obszarze Równiny Sławieńskiej wchodzącej w skład Pobrzeża Południowobałtyckiego. Znajduje sie ona tylko częściowo w granicach woj. zachodniopomorskiego (od południa granicę stanowi Wysoczyzna Polanowska, od północy Wybrzeże Słowińskie). Równinę Sławieńską przecina kilka szerokich i podmokłych dolin-m.in. Grabowy, Moszczeniczki, Reknicy, Wieprzy. Jedynym większym zbiornikiem wodnym jest Jezioro Łętowskie (402 ha pow.).
Na terenie gminy znajduje się:
- rezerwat przyrody „Janiewickie Bagno” - to rezerwat torfowiskowy o powierzchni 1,6 km², powołany w 1962 r. Chroni jedno z najlepiej zachwanych w Polsce torfowisk kopułowych wysokich, znajdujące się na pokładzie kredy jeziornej, na płaskim obniżeniu terenowym otoczonym wzniesieniami. Na terenie rezerwatu znajdują się reliktowe stanowiska niezwykle rzadkiej, opisanej w polskiej "Czerwonej Księdze" rośliny - maliny moroszki. Ponadto na torfowisku przejściowym, otaczającym położone w centralnej części rezerwatu torfowisko kopułowe, znajdują się stanowiska rzadko spotykanej wełnianki pochwowatej, przygiełki białej oraz sosny karłowatej;
- rezerwat przyrody "Sławieńskie Dęby" zlokalizowany jest na terenie leśnictwa Krakowiany ze względu na ochronę grądu z charakterystyczną roślinnością oraz drzewostanem II piętrowym 200-letnim, został wpisany do centralnego rejestru dział „A” Ministra Ochrony Środowiska i Zasobów Naturalnych w 1989 roku, zajmuje powierzchnię 34,31 ha. Leży w bliskim sąsiedztwie gniazd i stref ochronnych bielika i bociana czarnego oraz lęgowiska kani rudej. Ze względu na występujący tam starodrzew oraz bliskie sąsiedztwo z terenami otwartmi stanowi potencjalne siedlisko sów oraz gołębia siniaka;
- obszar chronionego krajobrazu „Jezioro Łętowskie oraz okolice Kępic” leży w mezoregionach Równina Słupska i Wysoczyzna Polanowska. Na atrakcyjność krajobrazu decydująco wpływa obecność dwóch dużych jezior: Łętowskiego i Obłęskiego, a także przepływająca przez środek obszaru rzeka Wieprza. Rzeźba ma charakter pagórkowaty. W lasach gatunkiem dominującym jest sosna z domieszką dębu, brzozy i buka. Na obszarze tym wyjątkowo licznie występują pomniki przyrody np. aleja lipowa w miejscowości Żukowo oraz liczne głazy narzutowe;
- Natura 2000 - Obszar chronionego krajobrazu "Dolina Wieprzy i Studnicy" rozciąga się od źródeł koło Wałdowa i Miastka aż po miejscowość Staniewice koło Sławna wraz z dużymi fragmentami zlewni tych rzek, w tym terenami źródliskowymi. Rzeki te mają naturalny charakter, w niewielkim tylko stopniu zostały przekształcone przez człowieka. Wzniesienia morenowe w otoczeniu dolin dochodzą do ponad 200 m n.p.m. Przełomowe odcinki tych rzek mają podgórski charakter. Szczególnie głęboko wcięta jest rynna rzeki Wieprzy (od źródeł do Bożanki). W zlewni Wieprzy zachowały się duże połacie mokradeł, oraz torfowiska wysokie i bory bagienne (teren rezerwatu Torfowisko Potoczek). W dolinach rzek występują starorzecza, mezotroficzne i dystroficzne jeziora, niektóre otoczone torfowiskami mechowiskowymi i podmokłymi oraz świeżymi łąkami. Występuje tu także jezioro lobeliowe (j. Byczyńskie). Na terenach bezodpływowych, liczne są małe mszary i oczka dystroficzne. Cały obszar charakteryzuje się dużą lesistością. Strome zbocza (Pradolina Pomorska) i liczne wąwozy są porośnięte grądami oraz kwaśnymi i żyznymi buczynami, a w obszarach źródliskowych występują olsy źródliskowe i podgórskie łęgi. Dolina Wieprzy i Studnicy obejmuje szereg ważnych siedlisk z Dyrektywy Siedliskowej (łącznie 22 typy siedlisk). Są to również bardzo ważne siedliska dla cennej fauny obszaru. Na szczególną uwagę i podkreślenie zasługuje:
- jako najcenniejsze przymorskie rzeki, które w nieznacznym stopniu zostały przekształcona krajobrazowo;
- prawdopodobnie najbardziej podgórski charakterze rzeki ze wszystkich rzek przymorskich;
- jedno z większych koncentracji zjawisk źródliskowych na Pomorzu;
- malowniczy krajobraz z rozległymi kompleksami leśnymi w obrębie Pradoliny Pomorskiej;
- rozległe kompleksy lasów łęgowych o podgórskim charakterze;
- znaczny udział roślin rzadkich i zagrożonych z Czerwonych List;
- prawdopodobnie największa populacja słodkowodnego krasnorostu Hildenbrandtia rivularis na Pomorzu;
- obecność w Wieprzy cennych gatunków ryb łososiowatych;
- liczne i bardzo dobrze zachowane biotopy dla ptaków drapieżnych: orlika krzykliwego, błotniaka stawowego, kani rudej, bielika, czy puchacza oraz dla ptaków związanych z obszarami wodnobłotnymi - bociana białego, bociana czarnego, zimorodka, czy żurawia;
- jako obszar, dla którego proponuje się utworzenie Parku Krajobrazowego.
Oprócz dobrych gleb (I, II, III klasy) niewątpliwe bogactwo naturalne gminy stanowią rozległe kompleksy lasów (głównie mieszanych) zwłaszcza w zachodniej i południowo - wschodniej części.